عصر یک جمعه دلگیر، / دلم گفت: بگویم، بنویسم / که چرا عشق به انسان نرسیدست، چرا آب به انسان نرسیدست / و هنوزم که هنوز است، غم عشق به پایان نرسیدست / بگو حافظ دل خسته ز شیراز بیاید / بنویسد که هنوزم که هنوز است، چرا یوسف گم گشته به کنعان نرسیدست و چرا کلبه احزان به گلستان نرسیدست / عصر این جمعه دلگیر، وجود تو کنار دل هر بی دل آشفته شود حس / کجایی گل نرگس؟